Dat een militair die als ronduit bruut bekend staat toch een poëtische en bespiegelende kant kan hebben bewees Patton met de naam die hij aan zijn droomjacht gaf: When and if. Een merkwaardige naam voor een elegante schoener, maar het verhaal erachter maakt al snel een hoop duidelijk. George C. Patton stamde uit een militair geslacht en hij had dus wel enig zicht op waar het rumoer in Duitsland toe kon leiden. Toch gaf hij in 1938 (Patton was toen nog ‘slechts’ kolonel) opdracht voor de bouw van een zeiljacht waarmee hij van plan was om met zijn gezin de wereld rond te zeilen. Omdat hij wel voorzag dat deze droom afhankelijk was van de duur en het verloop van de in zijn ogen onvermijdelijke Tweede Wereldoorlog noemde hij zijn schoener When and If. Wanneer en Als. ‘Wanneer’ de oorlog afgelopen zou zijn en ‘Als’ hij het zou overleven, dan kon hij aan zijn wereldreis beginnen.
Om op de zaken vooruit te lopen, die oorlog zelf overleefde Patton wel, overigens met hoge toppen en diepe dalen, als generaal. Maar een noodlottig auto-ongeluk in het door de Amerikanen bezette Duitsland niet. Een dag voordat hij terug zou vliegen naar huis werd zijn dienstauto geramd door een vrachtwagen. In het ziekenhuis bleek dat hij verlamd was tot aan zijn nek. Hij stierf in het bed aan hartfalen en longoedeem, slechts zestig jaar oud.
Verguisd en vereerd
George C. Patton is ongetwijfeld één van de meest controversiële militaire leiders uit de Amerikaanse geschiedenis. Enerzijds vereerd om zijn grote bijdrage aan de overwinning van de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog, anderzijds verguisd door historici om zijn minder positieve uitspraken en ronduit botte gedrag. De familie Patton stamde uit de zuidelijke staten (zijn grootvader was een generaal van de Confederatie tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog) en zijn onverholen racisme stak hij niet onder stoelen of banken, net als zijn anti-semitisme. Het zorgde voor een slechte pers aan het thuisfront, zeker nadat hij in een Italiaans hospitaal zijn eigen soldaten lafaards had genoemd omdat ze leden aan wat we nu PTSS zouden noemen en geen fysieke verwondingen konden laten zien.
Maar vereerd werd hij ook: hij vocht zelf met zijn mannen aan het front en bestreed de Duitse pantserdivisies met hun eigen wapen, de Blitzkrieg. In dat opzicht was zijn agressieve stijl van oorlogvoeren een voordeel. In slechts twee weken tijd stootte hij vanuit Normandië door naar de Maas, een afstand van duizend kilometer. Voor dat snelle oprukken betaalde hij bij Metz dan weer een hoge prijs met zware verliezen omdat hij geen voorraden meer had. Kortom, Patton was controversieel en waar Patton was, daar had je (letterlijk) vuurwerk. Geen wonder dat er een bejubelde film over hem werd gemaakt die liefst 7 Oscars won.
De Duitsers waren ook bijzonder onder de indruk van zijn kunnen. Toen Patton vanwege zijn misdragingen tijdelijk op een zijspoor was gezet en achterbleef in Italië, vermoedden de Duitsers dat de geallieerde aanval op Europa plaats zou vinden in het Middellandse Zeegebied. Ze hielden daarom veel van hun elitetroepen in Italië en Zuid-Frankrijk.
Eerste schoener
De daden van George C. Patton zijn op zich niet voldoende reden voor een plaatsje in Spiegel der Zeilvaart, ware het niet dat hij ook een fervent watersporter was die opdracht gaf tot de bouw van een bijzonder fraai en elegant schip. Maar voor het zover was zeilde hij samen met zijn vrouw Beatrice met een iets kleiner jacht, de 51-voets Arcturus, dat ze in 1935 hadden gekocht. Ze maakten er verre reizen mee.
