Zo’n 20 jaar geleden had ik al gehoord van de eilandengroep Les Glenans voor de zuidkust van Bretagne. Ik zeilde toen met de Elisabeth, een klein, open zeilsloepje dat ik naar Bretagne kon traileren. Ik bleef meestal in de prachtige Golf van Morbihan, waagde me wel eens naar buiten, maar dat is daar dus meteen de Atlantische Oceaan en met de Elisabeth was dat al gauw een avontuur. Met de zeilsloep Jan Blank ligt dat anders; die is nog net trailerbaar (1800 kg), maar veel zeewaardiger en met een goede dieselmotor, dus klaar om de mooie Bretonse kust te verkennen. Dankzij 60 cm diepgang met een opgehaald midzwaard kunnen we op de mooiste plekjes komen.
Bijvoorbeeld Les Glenans, een archipel met vele rotseilanden en in de baaien witte zandstranden. Prachtig om te ankeren denk je dan, maar door de Atlantische deining lig je meestal te rollen. Nergens is een echte haven en als de wind draait moet je er halsoverkop weg naar een rustiger plek. Maar wij kunnen in een ondiepe inham tot vlak voor het strand varen en daar droogvallen, waarna je meestal wel 8 uur rustig kunt slapen.
Tussen de badgasten voeren we dus zomaar het strand op en door het getijverschil van meer dan drie meter begonnen we al meteen schuin te vallen. Snel de wadpoten van onder de vlonders tevoorschijn en met een takel op de wantputtings stonden we even later met de nieuwsgierige Franse badgasten te praten en de complimenten te ontvangen voor onze mooie boot. Onderweg naar Glenans hadden we een paar makrelen gevangen die Edith lek- ker had klaargemaakt in ons rookoventje en bij de ondergaande zon genoten we van dit zeilersparadijs.
