De Régates Royales in Cannes en de Voiles de Saint-Tropez vormen samen al vele jaren de afsluiting, of, zoals tv-presentator Willem Duys dat altijd zo mooi verwoordde, “de apotheose” van het regattaseizoen in de Middellandse Zee. Duys gebruikte dat woord in verband met het tennistoernooi op Wimbledon, maar hier betreft het uiteraard de klassieke jachten. Twee weken lang is de crème de la crème van de vloot te bewonderen in de havens, maar vooral ook op het water tijdens de vele races.
Dit jaar kregen de evenementen een dimensie extra door de aanwezigheid van een groot aantal 8 en 12 Meters. De 8 Meters zeilden een paar weken eerder hun WK in Genua (zie SdZ 2023.9) en waren nog enkele weken blijven “plakken” om aan een paar regatta’s mee te doen. De 12 Meters werkten tijdens de Régates Royales hun Europese Kampioenschap af. Dit zorgde voor nog grotere aantallen dan normaal en een mooie diversiteit op deze toch al bijzondere evenementen.
America’s Cup
De 12 Meters kenden een drievoudige onderverdeling: Vintage, Grand Prix en Overall. Theoretisch gezien kon dus een klassieker uit de Vintage Klasse ook overall Europees Kampioen worden en dat gebeurde nog bijna ook! Nyala, het schitterende Sparkman & Stephens ontwerp (1938) scoorde drie eerste plaatsen uit negen races. Nyala is eigendom van Patrizio Bertelli, de vroegere Prada CEO die ook het Italiaanse America’s Cup Team Luna Rossa aanvoert. Na vijf races stond Nyala nog steeds op de eerste plaats, maar French Kiss en Kiwi Magic, twee met vleugelkielen uitgeruste Grand Prix jachten, herpakten zich in de laatste vier races en versloegen Nyala en haar twee klassieke zusterschepen Vim en Northern Light (beide ook van de tekentafel van Olin Stephens), nipt. Deze drie klassiekers eindigden wel voor de twee andere moderne 12 Meters, France en South Australia.
Voor de kenners dragen de Grand Prix-schepen allemaal iconische namen die ooit hebben meegestreden in de voorrondes of zelfs in de eindstrijd om de America’s Cup. De 12 Meters waren immers tot 1987 de geëigende klasse voor de Cup, die tegenwoordig de arena is geworden voor carbon machines vol hydrauliek die zich niet meer dóór het water bewegen, maar er met behulp van foils boven vliegen. Wat de prestaties van Nyala, Vim en Northern Light nog opvallender maakt is dat deze drie jachten nog met hun oorspronkelijke masten en lieren varen!
De strijd in de Vintage Klasse zelf was een echte cliffhanger, want wie goed kon rekenen zag dat de Vim in de laatste wedstrijd nog Europees Kampioen kon worden. Zij moest dan wel als eerste over de lijn gaan en ervoor zorgen dat er tussen haar en Nyala een andere boot zou eindigen. Na een buitengewoon spannende strijd in lichtweer omstandigheden won Vim weliswaar, maar dobberde Nyala enkele seconden voor de Deense Thea en de Zweedse Northern Light over de finish.
