Ooit waren ze de smaakmakers van de bekende, grote evenementen van de Middellandse Zee, maar sinds Benoit Couturier de drie grote Fife jachten Mariquita (1911), Moonbeam of Fife (III) (1903) en Moonbeam IV (1920) kocht zijn ze alleen nog maar aan de Atlantische kusten van Frankrijk en Engeland te bewonderen. Rondom zijn mini-vloot begon Couturier namelijk, met horlogemerk Richard Mille, een exclusief evenementencircuit en anno 2024 lijkt er iets bijzonders te zijn ont- staan. Het aantal deelnemers is inmiddels naar een respectabele twaalf gegroeid maar nog belang- rijker, het deelnemersveld bestaat stuk voor stuk uit hele bijzondere schepen.
Die zeilden dit jaar in drie verschillende klassen. De drie grote gaffelkotters van Couturier
en de opvallende, als stagzeilschoener getuigde, 12 Meter Viveka (1929) startten met elkaar. Dan waren er zes deelnemers in de “kleine klasse”: Alpha, Ayesha, Cynthia, Kelpie, Patna en Thalia. Kleine klasse is misschien niet de juiste omschrijving omdat alle boten tussen de 14 en 20 meter lang waren. Opvallend was wel dat deze zes bij elkaar goed waren voor 790 jaar jachthistorie – en met de andere klasse erbij ruim 1000 jaar! De twee imposante schoeners Atlantic en Elena ten slotte mochten het tegen elkaar opnemen.
Geen professionals
Eigenaar Willem Scholtes van de onlangs vanwege houtrot gerestaureerde loodskotter Alpha (zie SdZ 2023.10) vertelt over zijn deelname: ‘Tot mijn verbazing was ik uitgenodigd door William Col- lier van de firma G.L. Watson. Hij is een autoriteit binnen de klassieke wereld en ik ken hem omdat mijn schip meestal in Schotland ligt. Twee weken wedstrijdzeilen tegen andere klassiekers leek mij wel wat, dus zei ik ja zonder precies te weten wat mij te wachten stond.’
‘Toen ik er meer over ging lezen zag ik dat het om een kleinschalig evenement ging dat puur voor eigenaren en amateurvrienden bedoeld was, zonder al die professionele bemanningen zoals nu gebruikelijk is in de regatta’s in de Med. Daar is de eigenaar soms zelfs niet eens aan boord bij de wedstrijden! Tijdens de de Richard Mille Cup leerde ik ook Benoit Couturier en zijn visie kennen. Hij is een buitengewoon vriendelijke en teruggetrokken man die dit hele gebeuren heeft opgezet om de zeiljeugd van Frankrijk een kans te geven op dit soort schepen te varen. Zijn klassieke jachten hebben drie vaste, betaalde bemanningsleden, maar verder zijn het allemaal jonge getalenteerde zeilers die na een week trainen aan zo’n evenement mogen meedoen.’
Couturier vindt het sociale aspect van de Cup heel belangrijk. Alles was dan ook tot in de punt- jes georganiseerd met recepties en maaltijden op mooie plekken in landhuizen en jachtclubs. Behalve bij het diner in het Royal Yacht Squadron in Cowes, dat alleen voor eigenaren was, waren alle bemanningsleden altijd welkom bij alle activiteiten. De onderlinge sfeer was dan ook bijzonder prettig en gemoedelijk.
