Geef of neem een proefabonnement

Reis naar de Oostzee

Galjas Marieje terug op haar thuiswater

Dit artikel is gepubliceerd in

Met erfgoedschepen moet je varen om ze te behouden. Dat gebeurt op allerlei manieren, want de Nederlandse vloot zeer divers, van stalen charterschepen tot houten botters. Een opvallende eend in de bijt is de houten galjas Marieje uit 1898. Een groep liefhebbers vaart het water dun met dit schip. We reizen mee naar de Oostzee.

Het is schitterend weer in Harlingen, maar er staat een stijve bries. Noordwest 6. Vanmorgen kwam ik met de Marieje terug van Vlieland, over golven van dik twee meter in het Stortemelk. Met af en toe groen water over de boeg hield ze zich kranig, maar niet iedereen vond het even leuk. Nu ligt ze op stootgaren te wachten op nieuwe gasten; niet op haar vaste ligplaats in de Noorderhaven, maar buiten in het dokje. Het is de bedoeling dat we vanavond laat naar zee vertrekken, om met de vloed mee boven de eilanden langs naar Brünsbüttel te zeilen, de ingang van het Kielerkanaal. Dan moet de wind wel gaan liggen, want hoewel er ervaren ‘Marieje-gangers’ bij zijn, bestaat een deel van de groep uit onervaren nieuwelingen, die ik op de eerste nacht niet meteen met zware omstandigheden wil confronteren.

Jong bloed
Het gezelschap op de Marieje is vaak gemêleerd. De eerste Nederlandse eigenaren, die het schip in 1983 uit Denemarken haalden, hebben een slimme constructie gebouwd met drie verenigingen, die elk een stuk van de Marieje-taart beheren. De grootste bestaat uit een goede tweehonderd leden, die wars van elke vorm van commercie de zeilreizen en het onderhoud regelt. Want wie wil meezeilen, committeert zich in principe ook aan plegen van onderhoud, waarvoor in de winterperiode allerlei gezamenlijke acties worden georganiseerd. Voor elke reis betalen de meevarenden een bijdrage, die linea recta in het beheer en onderhoud van het schip gestoken wordt. Het ledenbestand vergrijst, maar trekt gelukkig ook altijd weer jong bloed aan, waardoor er meestal verschillende generaties tegelijk aan boord te vinden zijn.

Mediarel
Als de koppen geteld zijn, en de zeekaart met het reisplan op tafel ligt, wordt al snel duidelijk dat bij een paar meezeilers de angst voor zeeziekte er wel in zit. Ook een nacht doorzeilen is voor velen nieuw. Indachtig het adagium dat je nooit meer dan één nieuw ding tegelijk moet doen, stelt Rick, de stuurman, voor om binnendoor naar Lauwersoog te varen, in plaats van in de nacht met veel wind het zeegat uit te batsen. Dat voorstel wint het meteen van het vooruitzicht om met deze wind meteen de zeilen te hijsen. Dat lijkt een dag later verkeerd gegokt, want in Birdaard, tussen Leeuwarden en Dokkum in, blijkt de brug zonder stroom te zitten.

Benieuwd naar de rest van het verhaal?

Spiegel der Zeilvaart 10/2023

Spiegel der Zeilvaart 10/2023

Bestel en lees verder ›

© Spiegel der Zeilvaart 2021 | Privacybeleid | Voorwaarden | KVK: 56569599 | BTW: NL001796638837 | Bank: NL54RABO 0326 3406 45

Ontwerp en onderhoud door MKB Watersport