‘Weet je wie je moet hebben? Rob de Muynck uit Goes. Die kent de Oosterschelde als zijn broekzak en staat achter de toog bij café Baarends.’ Rob is meteen enthousiast als we hem bellen. Hij vaart met een Westerdijkschouw van 9 meter die de naam Leviathan draagt. De schouw ziet eruit om door een ringetje te halen, want deze winter kreeg die een nieuw potdeksel bij Dirk van Duivendijk in Tholen en toen werd ook meteen de kuip aangepakt. We kunnen varen! Rob kreeg het zeilen met de paplepel ingegoten én heeft een passie voor mooie authentieke cafés. Sterker nog, hoewel hij een eigen optiekzaak in het centrum van Goes heeft, werkt hij ook nog altijd achter de toog van café Baarends. Je begrijpt het al, dat etablissement zullen we zeker ook aan doen.
De weersverwachting lijkt goed: door een stabiel hogedrukgebied boven Ierland komt de wind deze dagen uit zuidelijke richting. De windkracht neemt elke dag wel iets toe, tot en met een dikke zes op dag drie. Dat is bepalend voor onze route. ‘Vergeet niet dat er op de Oosterschelde flinke kuilen kunnen staan, zeker bij wind tegen stroom!’ waarschuwde Spiegel-hoofdredacteur Arthur van ‘t Hof vooraf, Spiegel der Zeilvaart zetelt sinds een paar jaar in Zierikzee dus we varen in zijn achtertuin.
Langs de platen
We willen eerst naar Sint-Annaland voor de meest noordelijke kroeg op onze route. Er komen is een makkie. Maar terug met stevige wind, dat is een ander verhaal. Met wind en stroom op de kop is het water weliswaar wat vlakker, maar dan wordt het wel een langdu- rige rit. Liever heb je stroom mee, alleen dan is er kans op de beruchte ‘wind tegen stroom’ met hoge golven. Het lijkt ons allebei weinig aantrekkelijk. Maar we besluiten de tocht met het vriendelijk briesje toch te starten richting Krabbenkreek. Martijn, een oude vriend van Rob, stapt vandaag op. Met ruime wind glijden we over het grijsblauwe water van de Oosterschelde. Vanuit thuishaven Goese Sas gaat de Leviathan noordwaarts, dicht langs de Galgeplaat en de Vondelingsplaat. We turen richting het zand of we de zeehondenkolonie zien liggen. Weinig beweging.
Bij het Engelse Vaarwater komt opeens het zwaard komt omhoog, door het heldere water is nu ook de bodem goed te zien. Gelukkig is het opkomend water en de wind blaast ons weer van de ondiepte af. Terug op dieper water is het tijd om op te loeven. Martijn zit op het voordek en bedient de kluiverschoot en Rob draait in de kuip de fokkenschoot aan. Ik sta aan het helmhout van dit voor mij nieuwe schip en merk dat het behoorlijk lijgierig is: ‘Rob! Kijk hoeveel ik moet sturen om op koers te blijven!’ We snappen er allebei niks van. ‘Oh wacht,’ zegt Rob al snel. ‘Kijk eens naar de fok!’ Na de vervanging van het potdeksel is de rail voor het leioog nog niet teruggeplaatst. De fokkenschoot loopt door een ander oog, maar dat zit veel te ver naar voren. Het voorzeil staat er als een soort spinnaker bij en trekt de boot dwarsuit.
De schipper gaat aan de slag om een alternatieve schootvoering te bedenken. Het bakstag loopt door een dubbel blok en een van de twee schijven kan functioneren als leioog. Alleen is het bakstag dan iets minder vertraagd. Leviathan vaart nu keurig aan de wind.
