Onze vaarervaring met de Bestevaer 36 wordt een paar keer uitgesteld vanwege (te) wild herfstachtig weer. Gelukkig biedt de laatste week van november een weergaatje voor een zeiltocht op het IJsselmeer: 10 graden Celsius, 18 tot 23 knopen wind uit het zuiden en lichte regen. Ontwerpers Gerard Dijkstra en Edwin Luijf van Dykstra Naval Architects zijn zo vriendelijk om ons mee te nemen vanuit Makkum waar KM Yachtbuilders dit zeiljacht heeft gebouwd. ‘Ik deel het schip met Eeuwe Kooi, de eigenaar van KMY,’ zegt Gerard Dijkstra, ‘het wordt zowel door de werf als door mij gebruikt.’ Een veilig, sterk, comfortabel en toch sierlijk jacht, dat heeft Gerard Dijkstra vanaf het begin beoogd met de Bestevaer serie en dus ook met deze kleinste, de 36-voeter. Wat mij betreft is dat ook ditmaal weer prima gelukt. De golven op het IJsselmeer zijn tijdens de vaartocht kort en knobbelig, maar aan boord van de 36-voeter merk je daar maar weinig van, dankzij de waterverplaatsing van bijna acht ton. Dat lijkt zwaar voor een zeiljacht van 11 meter, maar het maakt het varen wel comfortabel.
Relatief breed
Aan de wind ligt het schip matig onder helling. ‘Net als alle Bestevaers is ook deze in het voorschip scherp zodat ze goed door het water snijdt,’ zegt Gerard Dijkstra. ‘Dat bevordert de snelheid, maar ze is relatief breed en dat maakt haar wat trager, maar wel zeer stabiel en veilig. Aluminium is sterk en ook dat komt de veiligheid ten goede. Wanneer je haar van een afstand bekijkt, dan is het een uiterst sierlijk zeiljacht. Natuurlijk ben ik positief over onze eigen ontworpen jachten, we hebben niet voor niets dit ontwerp getekend. De combinatie van alle uitgangspunten die in dit ontwerp samenkomen maken de Bestevaer 36 een veilige en comfortabele verblijfsboot met een hoge gemiddelde snelheid wanneer je dagenlang op zee zeilt.’
Tijd voor een ander schip
‘Het leven aan boord, dat is het mooie van zeilen,’ zegt Gerard Dijkstra. ‘Je komt in gebieden waar je anders nooit komt. Dat kan ook op een motorboot, maar dat vind ik te saai. Nu ik 80 ben en mijn vrouw Loontje 85, was het tijd voor een schip dat zich thuis voelt op wateren dichterbij. Loontje en ik zijn al vanaf 1969 getrouwd en zeilen sindsdien ook samen en zolang we dat kunnen, willen we dat samen blijven doen. Ik had geen zin meer in nachtwachten en ’s nachts doorzeilen. Daarnaast zeilden we op de Bestevaer II vaak met bemanning. Dat is heel gezellig, maar niet altijd. Ik wilde een schip waarmee ik in de buurt kan varen, waarmee ik droog kan vallen en waarmee ik in de meeste havens een plek kan vinden, en 53 voet is daarvoor te lang. Een zeiljacht van 33 voet moest het worden, want dat voldoet aan alle eisen die ik nu stel, maar ik had toch een kleine meter meer nodig om alles kwijt te kunnen met als resultaat deze boot, onze laatste dus.’
