We zijn aanwezig op een van de meest aansprekende nautische evenementen van ons land: de reünie van de SSRP op het Heegermeer. Daar verschijnen de mooiste schepen die opgenomen zijn in het Stamboek voor ronde en platbodemjachten. Dit keer is er sprake van een driedubbel evenement, want de reünie valt samen met de Regionale Friese Reünie én de Zomervaarbijeenkomst van de VSRP. Dus valt er niet alleen te genieten van prachtig blank gelakt hout, maar ook van fraaie Lemsteraken, bollen en zelfs een snik, een uiterst zeldzaam scheepstype.
De bijna complete vloot is op zaterdag uitgevaren om aan de beschutte zijde van het eilandje Rakkenpolle tegenover Heeg ten anker te gaan. Eerder had iedereen de mogelijkheid om een beetje proef te varen, voorafgaand aan het admiraalzeilen, en nu is er tijd voor een gezamenlijke lunch. Onderwijl is op de vaste wal hoog bezoek gearriveerd om aan boord te gaan van het Friese Statenjacht Friso: het is de Commissaris van de Koning Arno Brok met zijn gast Joan Leemhuis-Stout, ooit zelf CvdK van Zuid-Holland. Ook de voorzitter van de SSRP, Ineke Verkaaik-Hogervorst, stapt aan boord van het Statenjacht, samen met Pier Piersma. Die is de vorige dag onder grote belangstelling in het zonnetje gezet tijdens een boekpresentatie op zijn oude werf (zie kader).
Het hele gezelschap neemt plaats aan boord, zodat de Friso als admiraalsschip even later een ronde kan maken langs alle jachten die zich bij hun eskadercommandanten gegroepeerd hebben. Dat is nog niet zo makkelijk: de vloot ligt her en der verspreid en bijna worden de kleinste tjotters vergeten, die in het kommetje van het eiland tegen de kade afgemeerd liggen. Er wordt nog harder geschreeuwd en getoeterd en gelukkig, daar stoomt de Friso met een snor voor de kop terug naar de aandachttrekkers. Poeh, bijna overgeslagen!
Zaagbeweging
Voorafgaand aan het admiraalzeilen heeft kenner Maarten Vermeulen van de boeier Mientje een uitgebreide briefing gegeven met instructies hoe het geheel uitgevoerd dient te worden. Sommige schippers hebben jaren ervaring, maar niet iedereen is even zeker van zijn zaak. Henk Tissink vaart met een Vollenhovense bol en is aangewezen als eskadercommandant van de bollen. Hij bekent best zenuwachtig te zijn: ‘Voor mij is het de eerste keer…’ Toch kan het niet moeilijk zijn als je Vermeulens uitleg hoort: ‘We gaan in een zaagbeweging in kiellinie – dus áchter elkaar – richting de admiraal die bovenwinds ligt, om vervolgens een boei te ronden en dan in frontlinie – dus náást elkaar – langs het admiraalsschip te varen. Op het teken van je eskadercommandant laat je de fok zakken en de admiraal antwoordt met een kanonschot.’
Het begrip zaagbeweging kun je echter ruim opvatten en dat doen de schippers dan ook. De gewenste voortgang wordt onwillekeurig omgezet in een pendelbeweging. De jachten varen prachtig achter elkaar aan, met lange wimpels en de vlag in top bij de com- mandanten, maar ze komen geen steek verder. We vermoeden dat de verveling op het admiraalsschip inmiddels heeft toegeslagen of erger nog, dat de fles Beerenburg al leeg is. Gelukkig is Mohammed zo slim om naar de berg te komen en wordt op de Friso het anker gelicht, zodat het Statenjacht dichter bij de vloot komt te liggen.
