Vele lezers hebben de naam van Edwin ter Velde misschien weleens gehoord. Edwin verscheen wekelijks op tv tijdens de bouw van een terreinwagen, gedeeltelijk gemaakt van afvalplastic. Hij wilde, samen met zijn vrouw Liesbeth, met deze Solar Voyager een tocht van dertig dagen maken over Antarctica om de geografische Zuidpool te bereiken, maar zonder sporen of vuil achter te laten; zijn terreinwagen werd gevoed door zonnepanelen. Ze zouden daarbij niet alleen temperaturen van -58 graden Celsius trotseren, maar ook heel moeilijke routes volgen. Daarvoor bouwden en testen ze het zelfontworpen vervoermiddel dat hen onder alle omstandigheden overal naartoe kon brengen.
De basis van deze expeditie werd gelegd toen Edwin en Liesbeth – heel prozaïsch – in de keuken een leeg champignonbakje wilden weggooien, maar dat stuitte hen tegen de borst. ‘Wat kun- nen we doen met al dat plastic dat we dagelijks weggooien?’ zo vroegen ze zich af. ‘En hoe kun- nen we het grote publiek inspireren om daar anders over te gaan denken?’ Er worden al jaren prachtige jassen gemaakt van oude PET-flessen, inmiddels zijn er ook al heel veel andere toepassingen voor hergebruik. Om zich in de praktijk te kunnen bezighouden met het hergebruik van plastics, richtte Edwin de stichting Clean2Any- where op. Zo startten de Ter Veldes met de bouw van ‘werkboten’ van afvalplastic, de bijboten van zeventiende-eeuwse handelsschepen.
