1. De zee roept
Harriet: ‘De Jolie Brise is eigendom van de school waar ik op zat: Dauntsey’s School in Wiltshire. Het was een logische keus om een keer mee te gaan. Ik maakte mijn eerste reis op de Jolie Brise op mijn veertiende. Sindsdien ben ik er niet meer weg te slaan. Ik heb al veel reizen meegemaakt. Mijn ouders zeilen ook, dus die vinden het helemaal prima als ik op zee zit. Ik haalde een paar jaar geleden mijn Yachtmaster diploma. Daarvoor moet je 2500 zeemijlen gemaakt hebben en minstens vijf offshore oversteken, waarvan drie als schip- per. En natuurlijk een Marcom A certificaat en een Eerste Hulp diploma hebben. Die mijlen had ik al lang, de oversteken waren ook vrij snel gedaan. Toby Marris, de vaste kapitein en mijn leermeester op de Jolie Brise, heeft me heel erg gestimuleerd. En als hij vindt dat ik het kan, dan kan ik het ook.’
Alanna: ‘Ik kom uit Ierland. Na de middel- bare school ging ik Performing Arts studeren aan de universiteit, maar daar ben ik na een jaar mee opgehouden. Toen deed ik een pro- gramma op een schip: ShipShape heet dat, het richt zich op onderhoud van historische schepen. Ik kwam op de Maybe terecht, een houten tweemast gaffelkits van 24 meter. Een beroemd schip, dat eigendom was van de vader van Conny van Rietschoten en al meedeed aan de allereerste International Tall Ships Race van 1956. Ik werd opgenomen in een geweldig leuk team en dat voelde als een warm bad. Sindsdien ben ik verloren voor de zee en voor houten schepen. Jolie Brise is een partner in dat programma, zo leerde ik dit schip kennen. Nu ben ik fulltime freelance zeiler op oceaanjachten en Jolie Brise is zeker een van de schepen waar ik het liefst op zeil.’
2. Vrijheid
Alanna: ‘Als je op zee zit, zijn het schip en de bemanning de enige zaken die er toe doen. Dat geeft een enorme vrijheid. Je bent los van de dagelijkse beslommeringen. Alle soorten stress die je aan land hebt, de moeilijke dagelijkse sores, dat laat je allemaal achter om je volledig te geven aan je directe taken aan boord en aan hoe je het samen goed houdt. Voor mij is dat vrijheid pur sang.’
Harriet: ‘Na mijn eerste oceaanoversteek vond ik mijn telefoon terug, die was al een maand niet opgeladen geweest. Ik had er niet eens aan gedacht. Op zee ben je los van alles en je kunt gaan waarheen je wilt. Op dit schip ligt alles wel van tevoren vast, maar op de boot van mijn ouders ben ik zo vrij als een vogel. Het enige wat er toe doet zijn de omstandig- heden voor het zeilen en de bemanning. Maar dat gevoel van vrijheid was wel sterker toen ik nog sportwetenschappen studeerde en in feite kon doen wat ik wilde. Inmiddels ben ik afgestudeerd, is zeilen werk geworden en komt er een hoop verantwoordelijkheid bij kijken. Werk en afstuderen waren voor mij in die zin wel een reality check.’
3. Duurzaamheid
Harriet: ‘Historische schepen zoals de Jolie Brise lijken wel heel duurzaam, maar dit schip krijgt ieder jaar een refit. De verf en de lak bevatten allemaal chemicaliën en voor de romp en de rondhouten moeten een hoop bomen worden gekapt. Het duurzaamste aspect is dat je zoveel mogelijk zeilt, maar zonder motor zouden we niet kunnen doen wat we nu doen.’
